გაზაფხულის დილა
კვირტი თვალებს აფახულებს,
სიჩუმეში დაქრის ქარი
და ატყვია გაზაფხულის –
მინდორს მწვანე ნაჩლიქარი.
კოდალა კვლავ სწავლობს დაკვრას,
ნისლი ეტყვის მთებს მადლობას.
დილით, ჩიტი ცვარს გადაჰკრავს,
როგორც ღამის შესანდობარს.
თვალს ბავშვივით ახელს სივრცე,
მზის ხმა ისმის –
ქშინვად ქურის.
ცა მოდენის წვიმის კვიცებს,
მთებს ძრავს ფლოქვთა თქარათქური.
სილამაზე გადამდები,
მშობლიური მზით ნაფერი.
წვიმაც,
ქარიც,
ზღვაც და მთებიც,
ქართულია ყველაფერი.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru