ეს ბოლო დროა ცუდ სიზმრებს ხედავ
(მეხსიერების კარს მიღმა დარჩი),
ვეღარ იხსენებ რომ გყავდა დედა,
რომ შენც ოდესღაც იყავი ბავშვი.
სარკესთან რაღაც მიგდენის მკაცრად
(თითქოს სამარის ქვის ჩანდეს ნიში),
სარკიდან შენი მსგავსების ნაცვლად
გიცქერის დიდი თვალებით შიში.