ბროდსკი იოსიფ

გაზიარება

წერილები კედელს (მთარგმნელი: ნათია ორმოცაძე)

გთხოვ, ჩემი ჩრდილი მიიბარე. ვეღარ აგიხსნი.

აღარ წაშალო, მიიბარე. ახლა მჭირდება.

უკან ბუჩქებში ფაცი-ფუცი უკვე არ ისმის.

წავალ. ჩემს შემდეგ შენ დაგტოვებ დაუფიქრებლად.

კარგად, კედელო. მე წავედი. გასწვრივ რომ ყვავის

საავადმყოფოს, დავისზმრებ იმ ბუჩქთა წყებას.

ვეცდები მუდამ შევინახო ხსოვნა ამ ღამის.

უკანმოსახედს დავიტოვებ. ნუ გამიწყრები.

გთხოვ, მიიბარე. ნუღარ წაშლი ნატიფ ხელწერას.

შენთან არ მოვალ, რათა სიკვდილს შევხვდე შენს გვერდით.

შენც რომ არ მომთხოვ დაბრუნებას, ვიცი და მჯერა.

მგზავრი მოგეყრდნო? გაუღიმე, არ გიწყენს ღმერთი.

შენ ამბობ - კაცი ბუშტია და სული ძაფია.

ეს მე არა ვარ, უცხო ბავშვი შენ ახლა გიცქერს.

ამბობ - ამაღლდი, სად ფოთოლი ხეებს აბია.

მშვიდად მიყურებ, რომ ვეცემი ამ მიწას პირქვე.

თვალებს შემორჩათ უთანხმობა, ცრემლი, სიბნელე,

საავადმყოფოს საათს განა დაულევ წუთებს.

ბუქსირით მიდის. კიჩოზე აქვს სიცარიელე.

აგურის დილეგს ბადრი მთვარე ღამეებს უთევს.

ჩემს ფეხის ხმაურს ვუანდერძებ ამ კედელს როცა,

თავისუფლებას მარტოობას გადავულოცავ.

კედელს მივმართავ, მძიმედ ვსუნთქავ, მაინც გავყვირი:

ამ პატარა ბიჭს რომ ამოსდოს მჭიდროდ აღვირი.

არ მსურს სიკვდილი. ვერ გავუძლებ სიკვდილს მე გონის.

ამ კუნაპეტის მეშინია. ბავშვს ნუ მაშინებ.

არ მსურს სიკვდილი, თანახმა ვარ, ბრიყვი გეგონო.

გონით დაფლობას ამ წყვდიადში გადამარჩინე.

არც სიყვარული, აღარც მე და აღარც სხვა ვინმე.

სიცოცხლე მინდა. სხვა ყოველი ღირსია ფურთხის.

სიცოცხლე მინდა, შევუდგები მხრებით სიცივეს.

თავს ვერ მოვიკლავ. სიცოცხლე მსურს და სიკვდილს ვუფრთხი.

ჰოდა მიყვირე. ოსტატი ხარ ჩხუბის, ყვირილის.

ჰოდა მიყვირე. მყის დაფრთხება პატარა ისევ.

ჰოდა მიყვირე. თორემ მეც ხომ ვიცი ყვირილი.

ბავშვო! - მაშინვე შევერთვები ცარიელ სივრცეს.

თუ ბალახი ვარ, დამჭირდება მე ძალა სანდო.

მიხარია, რომ ახლა ბნელში არ მტოვებს წამით

ჩემი აგენტი, ძლიერით ხმით, ლურჯ მოსასხამით,

ის არც სულია და არც ხორცი - ამ კედლის ლანდი.

იზოლატორი დარდის - ანუ წინ სვლა, წინ სწრაფვა.

ჩემი ხალხი, თუ სიყვარულის ზედამხედველი.

მგონი, არც დარდობ, ნებისმიერს მყისვე აკაფავ.

მგონი, ვიპოვნე უკვე თქვენი მომრიგებელი.

შენს კედელს სწვდება ჩემი ჩრდილი, შენი კი - დილეგს.

მგონი მოცოცავს მილზე მკრთალი ნათელი დილის.

მგონი მთავრდება უკვე ღამე, იწყება დილა.

გთხოვ, მიიბარე ჩემი ჩრდილი.