რადგანაც ყველა ქალი კარგია ექსკლიუზივი
იყო ზეწართა, მანამ უშალთა,
წვა, ვნების ცრემლი და სისადავე...
ამ ქალს წუხელის არა უშავდა,
შეუდარებელს მაინც ვადარე...
ღამე აუნთეს ცეცხლის შხეფებმა,
ნატვრის კევრებმა ტანი ულეწეს...
ქალს მოუხდება ყველგან შექება,
მაგრამ ლოგინში _ სხვაზე უმეტეს.
სითბო, სინაზე, მასში ნერგილი,
რაკი ალალად გულში მსტუმრობდა, _
მეც ქალი იგი, ჩვეულებრივი,
მინდა შევრაცხო უჩვეულოდა.
გამომყვა ღამის მწველ და დარდიან
ნატვრასთან ერთად თან სიყვარული,
რადგანაც ყველა ქალი კარგია,
როცა ყველაფრით ხდება ქალური.
ამაღამ კიდევ ჯერაც უშანთავ
ვნებებს მოუწევთ ღელვა ჩქერებად...
და ის, გუშინ რომ არა უშავდა,
დღეს უჩვეულოდ მოგეჩვენება...