მინდიკაური გიორგი
გაზიარება

სარდალი და ჯარისკაცები ექსკლიუზივი

ლექსის გარეშე ეს სხეული
ვგრძნობ, რომ ლეშია.
მე ქაოსიდან ხავერდებში
ლექსით დავბრუნდი.
ლექსია ყველგან:
სიკვდილშიაც,
სიცოცხლეშიაც!
ის ალამაზებს ჩვენს ცხოვრებას,
ვით სხეულს კუნთი.
სული მოსახლე არის მთების,
ვით არწივები,
სული, რომელიც
მარტოოდენ ეტრფის მწვერვალებს.
ქალის ცრემლები,
თმა _ ჩანჩქერი,
ნამთა მძივები, _
მთელი ცხოვრება
პოეზიის შუქით ელვარებს.
ყოველი წიგნი, _ გულის სისხლი,
ერის განძია,
დაიბადება,
ხალხში ცოცხლობს სიტყვა მართალი.
მწამს, რომ სხვა ყველა
ამ ცხოვრების ჯარისკაცია
და ვეფხის ტყავით შემოსილი ლექსი _
სარდალი!

??????