გაზიარება

დედაჩემის ლეგენდა

დედაჩემი - ბედის მხედარი,
ოდესღაც უშიშარი.
დაუბერდა ბედი, ვეღარ აჭენებს.
ჯაგლაგა ბედი დაატარებს
მხოლოდ საჭმელზე.
დედაჩემი - თუშის ქალივით ცხენოსანი,
თეთრ დროშას აფრიალებს,
ომებს ერიდება,
რადიოს ახრიალებს.
ბედს ვეღარ ელევა,
ჩაფრენია თითებით,
რომელიც მიაქანებს დაღმართზე.
როგორ არ მინდა დედაჩემი დაღამდეს,
მირჩევნია დავაბინავო მითებში.