გაზიარება

პარანოია-5

ქლიავის ჩირივით დაპატარავდა ნათურა.
ჩაქრა სამყარო ფანჯარაში.
რიტმულად... მან დაიძინა.
ესიზმრებოდა მდინარეთა დედა -
მისისიპის ფსკერი.
შლამში ეფლობოდა და პირი ევსებოდა.
უცებ, მოექცა თეთრ მბრუნავ წრეში
თავდავიწყებით...
(შლამიანი პირით)
აგონდებოდა დედა და ტუჩებთან შემხმარი რძე
(ლაქტალური სითხე);
ამავე პირით იგი გრძნობდა მისისიპის სურნელს.
წრეში საგანგებოდ გაჩხერილი:
ტრიალებდა, ტრიალებდა, ტრიალებდა -
რიტმულად, რიტმულად...
ბლუმ! ამოტივტივდა.
გამოფხიზლდა (!)
ნათურა დიდი, მწიფე ქლიავივით ეკიდა
და თითქოს ისიც ნერვიულად ფეთქავდა!
პოსტსკრიპტუმი:
ყვითრით მდიდარ გიგანტურ კვერცხივით
ჩანდა მთვარე, ავადმყოფურად დასიებული.
ჩვეულებრივ, ქალაქში, სადაც ცხოვრობდნენ მგლები,
იქ, ადამიანებიც ცხოვრობდნენ (!)
ნახევრად შეშლილი ადამიანები!..