გაზიარება

მგლისა და გაბოს გაბაასება

შუაზამთარში, შეღამებისას,
სოფელში მარტოდ დარჩენილ გაბოს
ჩირდილის მგელმა გამოჰყმუვლა საჩირდილოდან.
გაეპასუხა გაბრიელიც:
- ეჰეჰეე, აქ ვარ, ჩირდილის მგელო,
შენც შეგაწუხა თოვლმა და ყინვამ?
შენც შემოგეჭრნენ შიმშილი და მიუსაფრობა?
კვლავ სევდიანად გამოჰყმუვლა ჩირდილის მგელმა -
მგლის ენა გაბომ ასე თარგმნა თავის ენაზე:
- ჰო, ძნელი გახდა თავის გატანა,
აღარც ძვალია ახლა სადმე, არც პურის ქერქი
და არც დაცემულ საქონლის ლეში;
სოფელი მოკვდა, გზებზე ახლა მხოლოდ თოვლია.
- ეჰ, მგელი ხარ და აჯანყებულ მუცლისთვის ჰყმუი,
მე კაცი ვარ და სხვა რამ ჭირი მეჭრება ფიქრში -
რომ მოვკვდე, ჩემი დამმარხავი არავინ არი,
მღრღნელებს დარჩებათ ჩემი ძვლები გამოსაღრღნელად...
ამით დასრულდა საუბარი. მგელი გაჩუმდა.
იმ ღამეს მგელი დაესიზმრა - მტირალი მგელი,
იწვა ეხში და დასდიოდა მსხვილი ცრემლები,
ცოცხალ გაბრიელს და მკვდარ სოფელს ტიროდა მგელი.
...დილით ვარცლიდან ამოიღო მრგვალი პურები
და დააგორა საჩირდილოს მიმართულებით:
- აჰა, შეჭამე პური, მგელო, ჩვენ ორნი დავრჩით,
და მევალება ამ მძიმე ჟამს შემოგეშველო...