* * * ახალ ტკივილს და საწუხარს ახალს (მთარგმნელი: ნათია ორმოცაძე)
ვიმატებ, როცა დიდხანს გიცქერი.
ამ შემოდგომამ შემოგვინახა
უტყვი ტირიფის სპილენძისფერი.
სულ სხვას აჩუქე, სულ სხვას აგემე
შენი სხეულის ფაქიზი თრთოლა.
თითქოს შეფარვით შენი სულიდან
ისევ მოწვიმა, ისევ მოთოვა.
დღეს აღარაფრის არ მეშინია.
სხვა სიხარული უკვე მეწვია.
დრო ყველა სხეულს გაავერანებს,
ნესტი დაალპობს და შეჭამს ჭია.
ამქვეყნად, კარგო, მე არ ვცდილობდი,
მქონოდა დღენი ლაღი და ტკბილი.
თურმე მცირედი გზა გამივლია
და ბევრი ცოდვა მაქვს ჩადენილი.
უცნაურია ჩვენი ცხოვრება.
ასე ყოფილა, იქნება ასე.
არყის ხეები აყვავებულა
და გაფოთლილა ძმათა საფლავზე.
ჩვენც ვიშრიალებთ მაღალ ხეებად,
ასე სცოდნიათ მათაც გართობა.
არა ყვავიან ზამთარში ვარდნი,
მაგრამ არ ვტირით ჩვენ უვარდობას.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru