გაზიარება

ყრმა ელისს (მთარგმნელი: ნაირა გელაშვილი)

ელის, შაშვი რომ დაიძახებს დაბურულ ტყეში,
ეს არის შენი აღსასრული.
ბაგენი შენი ლურჯი კლდის წყაროს სიგრილეს სვამენ.

დაეხსენ, უხმოდ როს გეღვრება შუბლიდან სისხლად
ჟამგადასული ლეგენდები
და ბნელი აზრი ფრთოსანთა ფრენის.

შენ კი შედიხარ ღრმა ღამეში რბილი ნაბიჯით,
რომ დაკიდულა ძოწისფერი მტევნებით სავსე,
და სილურჯეში უფრო ლამაზად დაფარფატებენ ხელები შენი.

ეკალბარდი კვნესის,
სადაც შენი მთვარიანი თვალებია.
ო, ელის, ელის, რახანია უკვე მკვდარი ხარ.

და სუმბულია შენი სხეული,
სად ცვილის თითებს ჩაძირავს ბერი,
შავი გამოქვაბულია ჩვენი დუმილი.

იქიდან ზოგჯერ მშვიდი ნადირი გამოდის გარეთ
და მძიმე ქუთუთოებს ნელა დახრის ძირს.
შენს საფეთქლებზე შავი ნამი მოჟონავს, ელის,
ოქრო, ჩაშლილ ვარსკვლავთა, უკანასკნელი.