გაზიარება

ლოცვა-დუმილი (მთარგმნელი: გიორგი ეკიზაშვილი)

შუადღის ჟამი... ტაძრის კარის ვიწრო ღიობი...
უნდა შევიდე...
ო, არ მოვსულვარ სალოცავად ღვთისმშობელო,
ყოვლად ბრწყინვალევ.
გეახელ მხოლოდ, რომ გიცქირო და ცრემლი ვღვარო
და რომ კვლავ გითხრა - შენი შვილი ვარ,
შენს წინაშე დანდობით მდგომი
და შენც აქა ხარ...
მხოლოდ წამით, სულ ერთი წამით,
როს ყოველივე ჩაძირულა მდუმარებაში...
შუადღის ყოვნი...
მსურს მივეახლო შენს სამყოფელს, შენს წმინდა ბინას,
სიტყვაც არ დავძრა, მხოლოდ შენი მესმას დუმილი;
დე, ჩემმა გულმა იგალობოს საკუთარ ხმაზე,
შორს სიტყვებისგან, მხოლოდ იმღეროს...
დაე, სისავსის ნიაღვარი ითქვას გალობით
და ამოენთოს ვითარც ჩიტი, ანაზდეულად შეთხზულ სიმღერით,
ტატნობს რომ ეკვრის...
და ყოველივე მხოლოდ იმიტომ, რომ ხარ სპეტაკი
შეურყვნელი და მშვენიერი,
აღზევებული სათნოება და ქალურობა,
სრულყოფილება და მიმწუხრის იდუმალება.