გაზიარება

დილარდ საისმენი (მთარგმნელი: ქარდა ქარდუხი)

დინჯად დაფრენენ კაკაჩები ფართო ცარგვალზე,
თითქოსდა მკრთალად მტვრით დანისლულზე.
ქარი უბერავს საძოვრებიდან, სადაც მე ვწევარ
და ალივლივებს ბალახს ტალღებად.
ქარს მოქცევია ჩემი ფრანი თავზე ფარფატით
თუმც აღმა-დაღმა ქანაობს ზოგჯერ
და მხრებს შეარხევს კაცივით თითქოს,
კუდი კი ზემოთ აიწევს მყისვე.
შემდეგ კი ნელა გაწვება წყნარად.
კაკაჩები კი ქრიან და ქრიან,
ჩემს ფრანზე მაღლა.
სამაროვნები თვლემენ.
ფერმის შენობა, თეთრი ვით თოვლი,
გასცქერის მწვანე ხეებიდან _ შორეულ შორეთს.
მე ვუმზერ ჩემს ფრანს,
მიმქრალი მთვარე გაბრწყინდება ძალიან მალე
და იფრენს, როგორც ქანქარა ბაკმი
ჩემს ფრანის კუდთან.
ცეცხლის ალებმა, გველეშაპი უქშენდეს თითქოს,
მომჭრა თვალები...
და მე ვცახცახებ ვით ბაირაღი!