მარტი
და აბოდებს გაგიჟებულ ღელეს,
როგორც სოფლის დედაკაცი მხნე,
გაზაფხული არ აჩერებს ხელებს.
თოვლი დაჭკნა, შერჩა მხოლოდ ძაფად
მიმქრალი და ლურჯი რტოს და ლერწს,
მაგრამ ღვივის საძროხეში ჯაფა,
კბილთ ფიწალი მხიარულად კრეჭს.
ო, ეს დღე და ო, ეს ღამეები!
საწვეთური არ არსვენებს ყურს,
წელში გამწყდარ მწკრივებს ლოლუების
მობუტბუტე ნაკადულის შურთ.
სუსტი სუსხი საყოლს ვერას აკლებს,
მტრედი კუდით თოვლზე მარცვალს გვის
და ყოველთა აღმომაცენს, ნაკელს,
გაზაფხულის ოხშივარი სდის.
1946
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru