* * * მზე გარდახდაო - ბედისწერამ ასე მაცნობა (მთარგმნელი: ჯემალ აჯიაშვილი)
და დრომ, რომელსაც უჩვეულო მადლი ებურა,
ბნელ სანახებში გამიძახა კვლავინდებურად,
გაზაფხულს მოჰყვა შემოდგომა, თბობას - დაზრობა.
გასრულდა ჩემი ჭაპანწყვეტა, ჩემი ბაზრობა
და _ სადაც ეტლი დიდებული კრთოდა მეფურად, -
აწ სამაროვან სიცივეში გარინდებულა
ამქვეყნიური ფორიაქი და უაზრობა.
ვინ დახსნას სული, უპოვარი, მტანჯველ უდაბნოს,
რომ ცხოვრების გზა სიყვარულით გადაუდაფნოს,
ან, უთენია - მნათობივით სხივშემართულად
ვინ გაანელოს ღამურების ჩუმი გნიასი,
როს სიკვდილი და სიყვარული ერთად ჩართულან
ზესკნელ-ქვესკნელის გამუდმებულ ლიტურგიაში...