გაზიარება

სონეტი 113 (მთარგმნელი:ალექსანდრე ელერდაშვილი)

რაც შენ დაგშორდი, გონებითღა ვუმზერ სამყაროს,
თვალს აღარ შერჩა საამქვეყნო საქმე და ვალი,
თვალით ნანახმა თუკი შენთან უნდა გამყაროს,
მიჯობს დაბრმავდეს სამუდამოდ ასეთი თვალი.
თვალის სარკეზე მიჯობს ვკლავდე ყველა ცდუნებას,
სჯობს არაფერმა ჩააღწიოს გულის ფიცრამდე,
აღარ ვხედავდე ვარდს და ბულბულს, მზეს და ბუნებას,
და ცოდვათაგან გონებით სჯობს თავს რომ ვიცავდე.
სჯობს თვალს ვავლებდე ხან მახინჯ და ხან ლამაზ ხედებს,
ღამის შემყურეს, მზის სინათლეც თვალწინ მხვდებოდეს,
ვხედავდე ზღვებსაც, მაღალ მთებსაც, გედებს თუ მტრედებს,
და ყველაფერში შენი სახე მელანდებოდეს.
რაგინდ მაცდუნოს თვალმა უცხო წარმოსახვებით,
ნათელ გონებას ვერ ამიმღვრევს ბნელი ზრახვებით.