აშლილან თეთრი ნისლები,
აჰყვნენ ხეობებს კლდიანებს,
ისევ თოვს საჯიხვეებში,
ისევ ქარბუქი მძვინვარებს ...
კვლავ თეთრი ჩოხა აცვია
მწვერვალებს, ყინულიანებს.
წელს წეროებმაც სიმღერით
გადმოვლა დააგვიანეს.
ვსერავ თოვლიან ბილიკებს,
ვნატრობ რიჟრაჟებს, მზიანებს.
ჩემს ნაფეხურებს ქარი შლის,
სულში მიტოვებს იარებს.
მკერდში ძგერს გული მღელვარე,
ქვემოთ კი ილტო ღრიალებს...
ვინ იცის, ფშავლის საგულეს
რა ცეცხლის ალი ტრიალებს...