გაზიარება

თავი მიაბრუნე...

ვდუმთ და ... არაფერი,
ვყვირით... არაფერი,
ვცოცხლობთ შერისხულნი,
ვკვდებით დანანებით.

ჩემი ფანჯრებიდან
ომობს შემოდგომა,
შენი ფანჯრებისკენ
უკვე შემოთოვა.

დილა, დილის ლოცვა,
ყავა, თბილი პალტო,
ქუჩა, სამსახური,
მინდა განგიმარტო:

ვდაობთ არაფერზე.
ისევ თბილი პალტო,
ქუჩა, ცივი სახლი,
გვშია. კითხვა: რატომ?

ღამე, ღამის ლოცვა,
მინდა განგიმარტო:
ჩვენ–ჩვენს დარაბებთან
ვომობთ მხოლოდ მარტო.

შენი ოთახიდან
ჩუმი ცრემლის წყარომ,
ჩემთან ჩამოწვიმა,
უნდა დავიხმარო,

რათა განგიმარტო:

ღმერთი კი არ გვართმევს,
მუდამ თავად ვკარგავთ,
ხვალ კი ჩვენს დაკარგულს
მაინც დაგვიბრუნებს,
სხვა გზით დაგვიბრუნებს,
თავი მიაბრუნე...