ჯავახაძე ვახტანგ
გაზიარება

* * * არც მინდა 

არც მინდა,
    ყველას მოვწონდე,
 არც მინდა,
    ყველას ვუყვარდე,
 საკმარისია - 
    ოცამდე,
 ან კიდევ -
    ოცდახუთამდე.

არ მინდა,
    ჩემი ტირაჟო
 აცილდეს
    ათი ათასებს,
 მაქებდნენ
    პალესტინაში,
 მაღიარებდნენ
    მალტაზე.

მე მირჩევნია,
    დიდგორის
 აღმართზე
    გავყვე მეგობარს
 და გზაზე
    ჩემი სტრიქონი
 შვილივით
    შემომეგებოს;

და შვილზე მეტად
    მომენდოს
 მიწის ყოველი მტკაველი...
 არ დაიჯერო,
    პოეტო,
 არ ითარგმნება
    ტკივილი.

??????