დაღუპულთ - გამოუსვლელობისგან
მედგრად მიიკვლევს გზას ავანგარდი,
სხვას კი სარდაფში ჩაიყვანს დარდი,
გამოუსვლელი დარდი დამხობის.
არ დაელევა მას სანდომარი,
რომ ცოცხალ-მკვდარის სადღეგრძელო სთქვას,
ცოცხლის კი მხოლოდ შესანდობარი!
ძველი არასგზით არ ეშვება სულს,
გადამთუთქველი და ალიანი -
ხშირად ტაბიძის პურმალით სურთ,
რომ შეიწყალონ ავალიანი!
ხანჯალი მხოლოდ რკინა როდია,
სიტყვაც რკინაა და სატევარი -
და ძირს ეშვება ჯერი ნოტიო
და გზაც არაა მისადევარი!
ეს სარდაფია? აქ მბჟუტავ სხივად
ანათებს სიტყვა, ბოთლი, ლანგარი..
ეს სამარეა - ეს ყოველმხრივად
გადახურული წყევლის სანგარი..
არა, არასდროს რჩევის დამჯერი,
ეს შეჭიდება, ვნება რკინება..
სად თანამგზავრი და მხარდამჭერი.
ათასწლოვანი ბორგავს გინება.
თუ აზიური უკრავს ფანდური,
თუ უცხოური ღმუის ებანი -
ყოველივეში მიმოფანტული
არიან ნგრევის სურნელებანი.
მონტილიადოს უკვდავი ტევრი -
ჭური - იხსნება და იხაპება..
ნიღაბის ახსნა მინახავს ბევრი -
მაგრამ ასეთი განიღაბება?
ძველო დროვ, აი, შენი ნათესი..
ეს სისხლიანი სახე მვნებელი.
შენი ოცნება უპირატესი -
უპირატესი და მბრძანებელი!
აი, ასების და ათასების -
უმეთაუროდ ჩიხში წრიალი..
აი, შხამებით სავსე თასების
მიმოგზავნა და მიმოტრიალი.
ვინ მოიტანა ეს მღვრიე ქარვა,
ეს შემოზღუდვა და შემოქარვა.
1930
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru