ებანოიძე ზაალ
გაზიარება

ახალი ახსნა 

დევს სასთუმალი - ყინულის ლოდი 
და საფეთქელის ხმაური ბზარავს; 
დამდგარა ფეხზე და შენსკენ მოდის 
კაცი კი არა - დეკემბრის ჩალა. 

ცეცხლზე შემდგარი ქვაბივით ისვრის 
პეპლების შხეფებს ბალახის ტბორი, 
და როგორც კარავს ახურავს ისლი - 
შენ, ახლა, ჩრდილი გახურავს ქორის. 

და მიდის თვალწინ მდინარე, - ლიბერ 
ტალღას მიჰყვება სილა და ხრეში; 
რა უნებურად აწუხებ ჯიბეს - 
კვლავ სიღარიბე ამოგდის ყელში. 

მაინც გიხმობენ? - პასუხი გმართებს 
და გულის სითბოს გაყოფა სხვისთვის; 
ხანდახან დუმილს აუნთებ სანთელს 
და მაჯის ნაცვლად ხმაურობს სისხლი. 

არის წუთები, როდესაც შიშველ 
განცდას გაცრეცილ ნიღაბით მალავ 
და ხელს ხავსისკენ იმიტომ იშვერ, 
რომ თავის რწმენა შესძინო ბალახს.

??????