რ უ ბ ი ა
ჯერ პატარა გოგონაა რუბია,
წარბი წარბზე სურმით გადაუბია,
თავზე ჭრელი არახჩინი უხდება,
ბაგეები მარჯნად გადაუპია.
სავსე მკერდზე _ ფულები და ვერცხლები,
და იმ მკერდქვეშ _ მოფართხალე მერცხლები,
ამ წარბებმა გასაფრენად მომზიდა,
მის წამწამთა ქარს ავყევ და ვერ ვცხრები.
ალვა ტანი, _ უშოლტესი ალვაზე
და თვალები _ მოსისხამე ალმასი,
რუბი, მითხარ, მაგ ბაგეთა თასიდან
უკვდავების წყარო რატომ არ მასვი?!
რუბი, მითხარ რამე, აგრემც იხარე,
გაგიშალო ზეცის ფარჩა-ფართალი,
სიყვარულზე ოღონდ რამე მითხარი,
ტყუილი თქვი, ნუ იქნება მართალი!
თვალთა ისართ სურთ ამ გულის აკლება?
დე, აიკლონ, რით ვარ სხვებზე ნაკლები?!
ეგ თვალები თუ უმთვარო ღამეა _
მაგ ღამეში ელვად დავიკლაკნები.
ისეც ვივლი, ფილაქანი არ მინდა!
შაში მინდა, იაგანი არ მინდა!
მაგ თვალების ბნელ, უმთვარო ღამეში
ისე შევალ, ჩირაღდანი არ მინდა!
სამარყანდი
1956
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru