ხორნაული ვაჟა
გაზიარება

დაობლებული კუნძული 

ცა უფრო ამაღლდება
და თვალებს ფიქრისას
ბავშვობის დროინდელი
ვარსკვლავებისა და სახეების
ღიმილი შეაშრება...
მელნის წყურვილით გაიცრიცება
სიტყვის ალმასებზე ალესილი,
პატრონის თითებივით სევდიანი,
ფერმკრთალი კალამი...

და წინაპრისეულ მაგიდაზე —
უფლის ხელისგულზე —
ნისლიდან ნახევრად გამოსული
და დაობლებული კუნძულივით
დარჩება ლექსი დაუსრულებელი.

??????