მე და შენ
მე შენ ძმად მყავდი, მინდოდი,
შენ კი ვერ მიცან, _ მწყენია,
ყანა, ღელე თუ მინდორი,
თუ კი რამ გადაგვრჩენია,
შენია, მაგრამ იმდენი
მეც ცრემლი ჩამიქცევია,
გახსოვდეს, ეს ყველაფერი,
შენი კი არა, ჩვენია.
განზე, აღმა თუ თავდაღმა
გაივლი, აივლ-ჩაივლი,
ბოლოს, ყოფნამ თუ გაგლახა,
პურს დააკლდება მარილი.
მე, ვისაც არა ეს ხანა,
ძმის ერთგულება მშვენოდა,
მართალი, როგორც ქვეყანა,
შემოვალ, შენთან შემოვალ.
1992
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru