ვარ ოდისევსი, გადავლახე მღელვარე ზღვანი, 
გზა უდაბური კუნძულების, მსხვრევა ხომალდის, 
პოსეიდონის უკან დევნა და შერისხვანი. . .
ვარ ოდისევსი, ავსებული ჭმუნვით და დარდით, 
ვარ ოდისევსი, გამოვცადე, მსხვრევა იმედთა, 
ცრუ მეგობრობა, ცბიერება, ცვალება სწრაფი, 
გამაჭაღარა და მომქანცა ჭიდილმა ბედთან, 
ვუახლოვდები მოქანცული სამშობლოს ნაპირს... 
ვარ ოდისევსი მიჯაჭვული ხომალდის ანძას: 
მოუსმენელის ჯერ კაცთაგან სმენა მწადია, 
თანამგზავრები დასცინიან ჩემს უხმო ტანჯვას, 
ჩემს უხმო ტანჯვას, ეს მეათე წელიწადია!

კავთისხევი.