ნაფეტვარიძე გიორგი
გაზიარება

ბარათი 

ჭაბუკობის ჟამს მივიღე წიგნი,
გავშალე ბავშვურ მოუთმენლობით,
სატრფოს ბარათი არ იყო იგი,
მე რომ ველოდი...
არც დედაჩემის თხოვნა დედური:
"წერილი მაინც მომწერე ბიჭო!"
ჭაბუკი ვინმე ამხედრებული
ეხატა ქვემოთ დაღარულ ფიჭვთან.
ეს იყო მშობელ მიწის ძახილი,
ჩემს ფესვებს სისხლს რომ აძლევდა უმალ.
ვემთხვიე მიწას მე თავდახრილი
და საზღვრისაკენ გასწია გულმა!

??????