შენი ბარათი
ფიქრად ქცეული დავიარები,
ბნელში ავლიე შენი აღმართი,
გულს ეწერება შენი პწკარები,
ხელში – პატარა თეთრი ბარათი.
თითქოს ბარათი მუნჯი, უტყვია,
ჩუმია ისე, ვით სიმარტოვე,
აქ ჩაგიწყვია იმდენი ტყვია,
რამდენი სიტყვაც ბარათში ვპოვე.
მთაწმინდას მხრებზე ნაბადი ესხა,
მთვარის დალალი მკერდზე ეყარა
და ვარსკვლავები – მძივების ასხმა,
გადმოსცქეროდნენ მაღლით ქვეყანას.
მოვდივარ ისევ, ძველ აღტაცებას
უკან მიბრუნებს შენი აღმართი,
შენ წახველ, მაგრამ ჩემთან დარჩება
შენი პატარა, თეთრი ბარათი.
საიტის "ექსკლიუზიური" მასალის გამოყენებისას აუცილებლად მიუთითეთ საიტის ლინკი!
სავტორო უფლებების დარღვევის შემჩნევის შემთხვევაში გთხოვთ დაუკავშირდით საიტის ადმინისტრაციას! litklubi@mail.ru