ჭავჭავაძე ლია
გაზიარება

მოფერება 

ისე ცოტანი ვართ
ქართველები,
ვით ვერცხლის ხეზე ოქროს ჩიტები,
ერთი – ამირანი და ერთიც – ნათელა
არაბოროტები და არაფლიდები.
გვაქვს
ერთი მალამო გულის გამთელების –
ფერფლის და ძვლების დიდება,
თვალები ჩვენი ისე ნათელია,
როგორც არაგვის დინება.
ნეტავი,
ვინ ვართ
ქართველები?
ერთი – ლელა და ერთიც – მინდია,
თითო ქართველი – თითო სანთელია,
თუკი საწუთრო ბინდია.
ნეტავი,
ვინ ვართ
ქართველები?
ერთი შოთა – და ერთიც – თამარი,
როგორც სვეტიცხოვლის ციცინათელები,
ისე ნათელი და თამამი.
ალბათ
სხივები ვართ ნაზი გათენების,
ღრუბლები რომ ვერ ბინდავენ,
ისე ცოტანი ვართ ჩვენ, ქართველები,
რომ ყველას მოფერება მინდა მე.
ნეტავი, ვინ ვართ ქართველები?

??????