რეხვიაშვილი ნიკო
გაზიარება

ეპიტაფია ექსკლიუზივი

ჩემი საძმო და სადაო,
აღარ სჩანს აღარსადაო,
მივფარებულვარ, სოფელთან
არ დამრჩენია სადაო!
წამი რაა და რითია...
რად დავთმე, რაც დამითმია;
აწცა ზრახვანი ყოველთა
ზღაპარია და მითია.
ფიქრი კეთილთა, ავსულთა,
წავიდა, გადაწარსულდა,
მომხდარა მოსახდენელი,
თუმცა რაც მოხდა – არ მსურდა.
უდარო, უამინდოო,
საწუთრომ თუ არ მინდოო,
აქ ვპოვე ჩემი სამკვიდრო,
აქ უნდა გავირინდოო!
ეს ზეცა, ეს მიწა მწამდა,
ჟამი წამიერ წამწარდა,
ვარსკვლავთა ჩუმი წამწამი
მიიწვა და მიწამწამდა.
აქ და იქ ცა – საძილეო,
ძილი ძილს დაუწყვილეო,
შენ დამიფარე, უფალო,
გავმხდარვარ სადუმილეო...
ჩემი საძმო და სადაო,
აღარ სჩანს აღარსადაო,
მივფარებულვარ, სოფელთან
არ დამრჩენია სადაო!

??????