ხალვაში ფრიდონ
| * * * "ეჰ, ძვირფასო გზებო" |
| "ელგუჯას" ასოთამწყობი |
| "ვეფხისტყაოსნის" პატრონ ხალხის... |
| * * * "დღე იყავი, დამიღამდი" ექსკლიუზივი |
| * * * მინდორში იდგა პატარა |
| * * * მინდორში იდგა პატარა სახლი"" |
| 1956 |
| ადგილთ სახელებს |
| ავადმყოფია მამული და... |
| ავმა ბაცილამ... |
| ავსება-დავსება |
| აი, ამ იის დილისფერ ღიმილს... |
| აი, თენდება... |
| აი, საღამო კვამლებით ჭრელი... |
| აიშე |
| ალბათ ათასი წელიწადი... |
| ალბატროსთან შეხვედრა |
| ალიონი ნილოსზე |
| ამ ქვეყანაზე |
| ამდენი ხანია სადა ხარ, სადა ხარ... |
| ამინ |
| ანათებინეთ |
| ანზორ ერქომაიშვილს |
| ანთიმოზ ივერიელი |
| არ აიღო ღარი, _ წყარო იმღეროდეს... |
| არ ამიხსნია... |
| არ ვამბობ სიტყვას, თუ არ მტკენია... |
| არა, სიყვარულს არ აქვს კანონი... |
| არავინ აღარ დაიღუპება |
| არსიანი |
| ასე მგონია წუთისოფლის... |
| ასე ღარიბი ქვეყანა? |
| ასვლა |
| აფხაზეთის ომი |
| აქ სადაც ნაფიქრს ცდიან, წონავენ... |
| აღმართ-დაღმართი |
| აჭარა |
| აჭარა ჩემი ფიქრის სარდალი... |
| აჭარელ დედას |
| აჭარის ლურჯი ნაპირი... |
| ახლა ამ ლექსმა მე მინდა გითხრას... |
| ახლა გამოჩნდა... |
| ახლა, როდესაც საღამო ჟამის... |
| ახმედ მელაშვილის ანდერძი |
| ახმედ მელაშვილის ნათქვამი ბურსაში |
| ბაზართან ება ბოჩოლა... |
| ბათუმური წვიმა |
| ბალადა მეჩონგურეზე |
| ბალახებისგან შემშურდა.... |
| ბალახი _ მწყერიფეხა |
| ბერთვენახი |
| ბიჭი ანკესით |
| ბრუნდებიან სახელები |
| ბრძოლაწაგებულმაც... |
| ბუნება |
| ბუხარი |
| გადათოვლილო ტყემლებო... |
| გაზაფხულის ზეცაში... |
| გათენდა...ასე იწყებდა ყველა... |
| გალაკტიონის მერი |
| გალაკტიონის ხიდი |
| გამეზარდე, ჩემო კარგო... |
| გამოვადაროთ მშობლიურ ცის... |
| განგაში, ჟამთადენა რომ ლამობს... |
| გარდაიცვალა ტირიფის ჩრდილი... |
| გარდასახვები |
| გატენილია გული ტკივილით... |
| გაღვიძებული ტაძარი სხალთის... |
| გეგელიძეები, ზამთარი |
| გენაცვალე |
| გენდობი |
| გვანცას კლდეები |
| გვახსოვდეს უნდა, ძვირფასო ზურაბ... |
| გველის გაფრენა |
| გველის გაფრენა |
| გზა-კვალი |
| გიორგი ლეონიძეს |
| გლეხი ვარ |
| გმადლობთ |
| გმადლობთ, მასწავლებელო! |
| გოგლაური |
| გოდების კედელი |
| გოდერძი |
| გოდერძის შემდეგ ადიგენია... |
| გომის გორებო, თეთრებო... |
| გულთა და წუთთა ტკივილს თუ ამბობ... |
| გული სიკვდილთან თამაშს მოიგებს |
| გულო-აღას |
| გულწითელა ჩიტი |
| დაბრუნების სილამაზე |
| დავით აღმაშენებელს |
| დავითის მცნება... |
| დავიწყებ ასე: განა ღირს მტვერად.. |
| დაკეცილი დროშა |
| დარდი |
| დაუვიწყარ გზებით დავალ... |
| დაუვიწყარი |
| დაუნდობელო, სიყვარული რად გამილახე... |
| დაუპატიჟებელი სტუმრები |
| დაღონებული, დაღვრემილი.. |
| დაწყევლილ წლების... |
| დე, ასე მოხდეს... |
| დედამიწას დედასავით... |
| დედის ლანდი |
| დელფინის ღიმილი |
| დიახ, ძალიან ლამაზია... |
| დიდოსტატი |
| დროს ველოდებით |
| დღე იყო ჩუმი... |
| დღეის ბათუმი |
| ეგნატეს იუბილეზე თქმული |
| ევკალიპტებთან, სადაც წითლად... |
| ენა მშობელი |
| ერთი რამ ვიცი... |
| ერთი სოფლის... |
| ერთიმეორის რომ შეგვეძლოს... |
| ეს ღამე |
| ეჰ, ძვირფასო გზებო! |
| ვაზი |
| ვაჟა |
| ვარძია |
| ვიგონებ პოეტს... |
| ვით შენი ხელწერა... |
| ვინ გაბედავს |
| ვინ მელოდება |
| ვინ წაიკითხავს |
| ვიცი, ყოველთვის ლექსი იყო სიბრძნის ძიება... |
| ვნახავ |
| ვუმზერ: ზეცა ხან უსასრულოა... |
| ვუცქერ უცნობ და... |
| ვხედავ სიძულვილს... |
| ზამთრის სურათი |
| ზარებს რეკავს ნაგავმზიდი... |
| ზაფხულს გამოვედევნე |
| ზაქარია ჭიჭინაძე |
| ზეგნით... |
| ზესტაფონი |
| ზღვა და თავისუფლება |
| ზღვის საუბარი |
| თავისუფლება არ იყო, _ ვწუხდით... |
| თავისუფლება ცეცხლია ხანდროს... |
| თამარის ხიდთან |
| თეთრი და მწვანე |
| თეთრი ქალაქი |
| თიანეთის გზაზე |
| თითო მარცვლობით ნაკრებ სიხარულს... |
| თილისმა |
| თოვლი მთაში |
| თოვლი ძევს თუ... |
| თოლიები შუა ქალაქში |
| თუ ვერ ვამბობდი და თუ ვერ ვწერდი... |
| თუმცა მაჰმადმა... |
| თუმცა მესმოდა, როცა ამბობდნენ... |
| თურმე სიცოცხლე... |
| თქვენი ხელის მზე... |
| თხის რძე |
| თხოვნა პოეზიისადმი |
| ი-ნას |
| ია |
| იავნანა |
| იალაღების ბალახი |
| იები |
| იზნიქის ტბა |
| ილია |
| ილია და აკაკი რუსთაველზე |
| ილიას ზეიმზე |
| იმ გულცივ დროში გულთბილობის თესლი... |
| იმედი |
| იმედი სულის ღონეა... |
| იმედს ვიგულებ დღემუდამ მცველად... |
| იმერხევი |
| ირემაძეებში |
| ის ისე წვართავს წუთების მაქმანს... |
| ის ჩვენი დროა, ის წარსულია... |
| ის, ვინაც მიყვარს, ისე შორსაა... |
| ის... |
| ისე მწყურიხარ... |
| ისე შორს იყურებიან |
| ისევ მოვედი... |
| ისეთი დროა... |
| ისრაელი |
| იუსუფ კობალაძეს |
| იქ ჭაობიდან აფრინდა ყანჩა... |
| იყალთოზე ფიქრის დროს |
| იყო, წავიდა |
| იცი, როგორი ხარ საყვარელი... |
| იჭიმება სიმი |
| კავშირთა ჰარმონია |
| კაპადოკიური ხილვანი |
| კარგი არის, როცა... |
| კართაგენის მოლანდება |
| კარჩხალი |
| კაცები და ღმერთები.. |
| კაცობას-ამინ! |
| კახაბრის გზაზე |
| კახელებთან თქმული |
| კედელი |
| კვირხილს და ნეკერს... |
| კი, დრო თავზე მაწვება... |
| კი, რელიგია სჭირდება, ვატყობ... |
| კი... |
| ლამაზი, როგორც მაისის დილა... |
| ლამაზია მარტის ცივი... |
| ლექსი მართალი... |
| ლოცვას ძველქართულს... |
| მადლი ჩვენი სიმღერისა... |
| მაისის სევდა |
| მამალი |
| მამალი დიდ ქალაქში |
| მამაწმინდა |
| მამიდა |
| მამის საფლავი |
| მამული |
| მარადიდი |
| მართლაც ამ გულთან მყავხარ... |
| მართლაც სიყვარულს ღმერთივით უმაღლესს... |
| მარტი |
| მარტოობა |
| მგოსანი პატიოსანი |
| მდიდარი სიღარიბე |
| მე არ ვიქნები შენი სტუმარი |
| მე გავიგონე სიმღერა ქარში... |
| მე და შენ |
| მე და ხე |
| მე ვლოცე ის დრო... |
| მე მინდა |
| მე რომ მინდოდა |
| მე ფოთლებიდან დამეფინა სხივების ჩქერი... |
| მე შენ მახსოვხარ... |
| მე შენ მიყვარდი, გამეპარა დრო... |
| მე შენზე ვმღერი, აღიმართოს... |
| მე... |
| მელას ჩივილი |
| მენავეები |
| მესხურო |
| მზე ამოვიდა, მთები განათდნენ... |
| მზე იგვიანებს |
| მზე იწვერება, მწვანე ველზე... |
| მზე წვიმაში |
| მზევ ჩასულო, კვლავ მზედ ამო... |
| მთა ქალწულივით მესათუთება... |
| მთელი დღე ღონე და მუხლი ვხარჯე... |
| მიდის |
| მითხარ, როგორაა მემლექეთი ექსკლიუზივი |
| მითხრა პოეტმა |
| მითხრეს... |
| მინარეთი ეგერში |
| მინდა ვინატრო.. |
| მინდორში იდგა პატარა სახლი |
| მირიგდებიან ძველი მტრები... |
| მიყვარს გაზაფხულის... |
| მიყვარს სიმღერა... |
| მიყვარს სიცოცხლე... |
| მიყვარს სოფელი და მარტო ყოფნა... |
| მიყვარხარ |
| მიყვარხარ ისე, რომ ძილისთვისაც... |
| მიწა ჩემი არვის შეეცოდა... |
| მიწის სხეული |
| მოვდე ნა, მოგეფერონა |
| მოთენთილი და უხასიათო... |
| მომენატრა |
| მონატრებულნიც... |
| მორჩა, _ ინგრევა ფუჭ სიტყვათა... |
| მოსაგონარი |
| მოსაღამოვდა... |
| მსურს სიყვარულის მელექსეთა დასში შევიდე... |
| მუსა ბურსელი |
| მყავს მეგობარი... |
| მშობლიური სახელები |
| მწყემსი |
| ნატვრა |
| ნატვრის ცეცხლი |
| ნაძვის ხის სიკვდილი |
| ნაწყენი გზა |
| ნაწყენი დღე |
| ნაწყენი სიყვარული |
| ნაწყენი ჯვრის მონასტერი |
| ნელა დის მდინარე, თითქოს დაღლილია... |
| ნესვი დამწიფდა, ხურმა გაყვითლდა... |
| ნიაგარის კენჭები |
| ნუ დამემდურები |
| ნუგეში |
| ოდის ხეობა |
| ომი იქნება ?! |
| ორი და ჭოროხგაღმელი |
| ორი სალოცავი |
| ოცი ლექსის სიცოცხლე |
| ოჯახი |
| პალმის შტოს გადავწევ და იქით... |
| პოეტის სიყვარული |
| რა ამბავია? _ კითხულობს ვიღაც... |
| რა ეშველება |
| რა ვუყოთ ამ შფოთს... |
| რა ვქნათ, _ დარდი ბევრი გჯიჯგნის... |
| რა ულმობელად გარბიან წლები... |
| რა ულმობელად.. |
| რად გინდა |
| რად მომაგონდით |
| რამ შემაცივა ამ შუა ზაფხულს... |
| რატომ არ მოდიოდი |
| რაღაც ბევრი წერს ჩვენზე და ჩვენთვის |
| რაც ვარ |
| რაც მაქვს, ჩემია, ნაღდი, ალალი... |
| რაც მახსოვს, ფასი არა აქვს კანონს... |
| რაც უნდა ვიდგეთ... |
| რაც უნდა იყოს, ეს გაზაფხული... |
| რიზე |
| როგორ კარგი ხარ, როგორ უბრყვილო... |
| როგორ ყვავილობს მიწა მორწყული... |
| როგორმე |
| როგორც დავადგი ფეხი... |
| როგორც ჩვენშია... |
| რომ მომეწონე... |
| როცა დაბერდები... |
| როცა ტყემლებზე დაცვივდება აპრილის ფერფლი... |
| როცა ჯვარიდან ვუცქერდით მცხეთას... |
| რუსთაველის სახე |
| რწმენა |
| რწმენის ხმა |
| რჯული |
| საამდუნიო ექსკლიუზივი |
| სად ხარ ჭკვიანო, მოწყალევ, გმირო... |
| სათაური |
| სამეგრელო |
| სამი სიმონეთი |
| სარკმელი |
| სარფი |
| სასახლე მაჩაბელზე |
| საუბარი საიათნოვასთან |
| საუკუნის ბოლო წელიწადს |
| საღამოვდება, მთებზე თოვდება... |
| საჭირო სიტყვა თბილისს |
| სახე |
| სახელი |
| სახელისათვის არის ბრძოლა... |
| სახლის საძირკვლის ჩაყრა |
| სევდა მესხური |
| სევდის გეოგრაფია |
| სევდის შვილები |
| სელამ ალეიქუმ |
| სენეგალელი ქალიშვილები |
| სვეტიცხოველი |
| სიმღერა ისრაფილ ჯინჭარაძეზე |
| სიტყვა მთავარი |
| სიტყვები |
| სიყვარული და სიძულვილი |
| სიცოცხლის ფასი |
| სიცხეში კაკლის ჩრდილქვეშ ვიდექით... |
| სკვანტილა |
| სტალინგრადი პარიზში |
| სტალინის სურათს |
| სულ სადილაო მზე მაჩვენე... |
| სულ სანატრელო... |
| სძინავს პატარას... |
| სხედან ქალები ნაღვლიანები... |
| სხვა არაფერი |
| სხვა გაზაფხული |
| ტაო |
| ტირიფები |
| ტრაპიზონში |
| უკვდავ წამებულს |
| უპატრონო ბავშვი |
| უშენოდ |
| უცნობ დღიურზე |
| უწმიდესო... |
| ფანტელები_იეროგლიფები |
| ფერდობებზე ნატერფლები... |
| ფიქრი ბათ-იამში |
| ფიქრი ზღვის პირას |
| ფიქრი ნაზიმ ჰიქმეთის სახლთან, პერედელკინოში |
| ფოთოლი |
| ქართველთა ელჩი ანკარაში |
| ქართველობა |
| ქართველობის წმინდა გრძნობით... |
| ქართული ანბანი |
| ქართული ლექსის საღამო სტამბოლში |
| ქარი |
| ქარმა რომ ფაცხა დამინგრიოს... |
| ქარმა წაიღო |
| ქაღალდი |
| ქერათმიანი |
| ქვითინით |
| ქოთანს ლობიო კვლავ ახითხითებს... |
| ქოჩახელა |
| ქოხთან, ბუჩქებში... |
| ქუთაისო |
| ღამევ მშვენიერო, ღამევ მშვენიერო... |
| ღამით რაღამ გადარია... |
| ღამის დარაჯი |
| ღვიძილი |
| ღია ილუმინატორის სამზერიდან ვხედავ... |
| ღიმილი |
| ღმერთის მზერა ხარ თუ მზის ალერსი... |
| ყვავილების გლოვა |
| ყველაფერი გაცოცხლებას ეწაფება... |
| ყველაფერი მიდის, მაგრამ... |
| ყველაფერი მცირდება... |
| შემოდგომაზე გაგვახსენდება |
| შემოდგომაზე გაგვახსენდება |
| შემოდგომის ფოთლების დამგველ... |
| შემოდგომური |
| შენ გამოდიხარ ჩითის კაბით... |
| შენ გენაცვალე, გაზაფხულო... |
| შენ თეთრი კაბით... |
| შენ მაწყენინე, გული მატკინე... |
| შენ რომ მომირჩენ... |
| შენ წახვალ, როგორც მიდის მრავალი... |
| შენ წევხარ ახლა, შენ კარგად ვერ ხარ... |
| შენი ბაბუა, ჩემო მინდია... |
| შენი გარეცხილი პერანგით... |
| შენი ეზოს კარებთან, მუხამ ნელი შრიალით... |
| შენი კარების ფრთხილი ჭრიალი... |
| შენი სიმღერა კლდეებზე ჟონავს... |
| შენი ჭირიმე |
| შენი ჭკუა |
| შენმა თვალებმა უნდა იდარონ... |
| შეყვარებული ვნახე ქედები... |
| შეჩერდი, კარგო... |
| შველა, თანადგომა, ერთგულება... |
| შოთა გონიოში |
| შუქურა |
| ჩადრი |
| ჩანან კავკასიონის მთათა თეთრი თავები... |
| ჩემთვის ღამე მთვარეა... |
| ჩემი აღმართ-დაღმართები |
| ჩემი ვარსკვლავი |
| ჩემი მექა_მედინა |
| ჩემი სოფლის სკოლის ხვაშიადი |
| ჩემი სული |
| ჩემი ხე |
| ჩემო აჭარავ, შენ ერთადერთი... |
| ჩემო ხეობავ, ნიავებით სავსე მდინარევ... |
| ჩემს ფანჯარამდე ავიდა... |
| ჩვენაც მთებივით ხომ ვინაწილებთ... |
| ჩონგური |
| ჩუმად, ჩუმად!... |
| ჩუქურთმის მჭრელები |
| ცა აენთო, დღე გათენდა... |
| ცა მოიწმინდა |
| ცარიელდება ცა ზაფხულის... |
| ცარიელი დღე |
| ცარიელი სახლი |
| ცვალებადობა მიყვარს... |
| ციდან ჩამოვა... |
| ცხრაასი წლის |
| ძეგლში ყოფნა |
| ძველ სურათებს, ძველ ფოტოებს... |
| ძველი ფანდური |
| ძველი ჯამი |
| ძვირფასო, მხოლოდ ჩვენ ორნი ვხედავთ... |
| წაბლანის ქედზე |
| წავიდა, უცებ დასცხათ იელებს... |
| წამი წამს მისდევს... |
| წარწერა პირველ წიგნზე |
| წვალების გზაზე გასულ მოლოდინს... |
| წვეთი |
| წვიმა |
| წვიმით თავდაბანილი |
| წვიმის წინ |
| წიქარა |
| წუთი წუთისოფლისა |
| წუხელ მესიზმრა |
| წუხელ მესიზმრე... |
| წყალი მასვი კოკითა |
| ჭა გონიოს ციხესთან |
| ჭადრები |
| ჭოროხის ხვაშიადი |
| ჭოროხო, შენი ოხვრა-ნაღველით... |
| ჭრელფრთებიანი ერთი პეპელა... |
| ხალხურ მოტივზე |
| ხე იდგა |
| ხეთურ ნანგრევებთან |
| ხეითარი |
| ხვეწნა |
| ხინოს ეკლესია |
| ხიხანის ხათრით |
| ხმა უნდა იყოს |
| ხსნა |
| ხშირად იტყვიან _ იყო წვიმა, საღამო, ქარი... |
| ჯავახელი |
| ჯილდო |
| ჯობს ამ ზეგნიდან ახლა დავეშვა... |
| ჰა, ვღარიბდები... |
| ჰაიდარ ზენგინ-კორტანიძევ... |
